Στα νερά....του Νέστου

Όταν ξεκινήσαμε το 1998 τις σχολικές περιβαλλοντικές εξερευνήσεις , είχαμε στο νου μας το υπέροχο τοπίο του Νέστου και όσα αυτός είχε να μας προσφέρει από οικολογική, αισθητική, διδακτική, περιβαλλοντική, χρηστική και γνωστική άποψη.

Όμως στην πράξη και στη πρώτη μας εξόρμηση, τα παιδιά μας έδειξαν κι άλλες πτυχές του ποταμού : ενός ποταμού παιχνιδιάρη, που όταν πατήσουν τα πόδια τους μέσα του, τους παρασέρνει σ’ ένα παιχνίδι δροσιάς και κεφιού. Ενός ποταμού γεμάτο μνήμες – εδώ έπλυνε η προγιαγιά μου τα ρούχα της. Ενός ποταμού γεμάτο από σκέψεις – εδώ ερχόμουν να κλάψω όταν οι γονείς μου με μαλώνανε. Ενός ποταμού γεμάτο εικόνες – εδώ πρωτοείδα αγριόπαπιες. Ενός ποταμού γεμάτο ενέργεια – εδώ πρώτη φορά ψάρεψα, ή κολύμπησα θα πουν άλλα παιδιά. Ενός ποταμού γεμάτο μουσικές – εδώ πρώτη φορά άκουσα το τρένο και το τιτίβισμα των πουλιών. Ενός ποταμού γεμάτο ελπίδα – εδώ πρώτη φορά ονειρεύτηκα τα ταξίδια καθώς έβλεπα τα τρένα να τα καταπίνουν τα πέτρινα στόματα των γαλαριών. Ενός ποταμού γεμάτο χαρά καθώς έβλεπα τους γονείς και τους φίλους μου να διασκεδάζουν την πρωτομαγιά. Ενός ποταμού γεμάτο χρώματα καθώς έβλεπα το ηλιοβασίλεμα να σκάβει  τα βάθη του ποταμού.

Ενός  καθάριου ποταμού, έτοιμο να με ξεσηκώσει για τις πιο τολμηρές μου σκέψεις. Ενός ανήσυχου ποταμού όταν με το φεγγάρι οδηγό καθρέφτιζα τις επιθυμίες μου πάνω στη λεία επιφάνειά του κι έλουζα τις αγωνίες μου  με τα κρυστάλλινα παγωμένα νερά του. Ενός ποταμού γεμάτο από κάτασπρα πουλιά για να με οδηγούν σε πάλλευκα όνειρα. Ενός ποταμού γεμάτο από καταπράσινα γερά δέντρα στις όχθες του, για να πατώ στέρεα στη γη και να περπατώ με αυτοπεποίθηση.

Ας κρατήσουμε όλοι το ποτάμι καθαρό,  παιχνιδιάρικο, γεμάτο από καταπράσινα δέντρα, μνήμες, χρώματα, ελπίδες, όνειρα, μουσικές, ενέργεια… για τα παιδιά… για όλους μας.